วันที่ 26 กรกฎาคม 2556
ครั้งที่ 7 เวลาเรียน 08.30 - 12.30 น.
เวลาเข้าสอน 08.30 น. เวลาเข้าเรียน 08.30 น. เวลาเลิกเรียน 12.30 น.
______________________________________________
วันนี้อาจารย์ให้กระดาษเปล่าพร้อมสีเมจิก และสีไม้ สั่งให้นักศึกษาวาดอะไรก็ได้พร้อมเขียนคำบรรยายใต้ชื่อรูปภาพ เมื่อหมดเวลา อาจารย์ก็ให้เพื่อนๆนักศึกษาทุกคนออกมาพูดเล่านิทานซึ่งนำมาต่อเนื่องให้เป็นเรื่องเดียวกันให้ได้ ทั้งหมดมี 50 คน ก็ต้องต่อให้ได้ และดิฉันก็วาดภาพ ที่มีชื่อว่า ค่ำคืนแห่งความเหงา ตอนแรกที่รู้ว่าต้องออกไปเล่าต่อๆกัน ถึงกับแป้วเลยทีเดียว คิดว่ารูปของเราจะไปต่อของเพื่อน หรือ เพื่อนจะต่อของเราได้ไหม แต่ผลออกมาก็คือสนุกมาก ต่อกันมั่วจริงๆ แต่มันก็คือจินตนาการ ซึ่งไม่ผิดเลยที่ใครจะคิดและพูดสิ่งใดออกมา และได้ฝึกอีกหลายอย่างเลย เช่น ทักษะการพูด การคิด วิเคราะห์เรื่องราวก่อนที่จะออกมาเล่าต่อเพื่อน และได้เห็นความสามารถของเพื่อนๆ ในการใช้ภาษากับรูปภาพให้สมพงษ์กัน นั่นเอง
ภาพค่ำคืนแห่งความเหงา
สิ่งที่ได้เรียนรู้ในวันนี้คือ การประเมินภาษาเด็ก เราสามารถประเมินเด็กได้หลายวิธี เช่น ฟัง สังเกต วิเคราะห์ สนทนา และจดบันทึก สิ่งใดที่เด็กทำไม่ได้เราก็ไม่ควรไปจดและติเตียน เพราะมันจะไม่เกิดผลประโยชน์ใดๆ เราควรที่จะส่งเสริมและพัฒนาให้เด็กได้ดียิ่งๆขึ้นไป และสิ่งใดที่เด็กทำได้เราก็ควรจดเพื่อเป็นการนำผลไปต่อยอด และบางครั้งเราก็ควรให้เด็กได้มีโอกาสประเมินตนเอง เพื่อเค้าจะได้รู้ถึงพัฒนาการของตนและนำไปปรับใช้ได้ดีขึ้น เช่น ผลงานการวาดภาพของเด็กทุกคน ครูต้องแปะไว้ทั่วห้องให้เด็กได้เห็นของตนเองและของเพื่อนๆ การตัดสินภาพของเด็กเราจะไม่ดูที่ความสวยงาม แต่เราจะดูที่รายละเอียด กระบวรการความคิดของเด็กที่สื่อออกจากผลงานที่ทำ และครูต้องมีความสนใจ และไม่ควรประเมินเด็กในภาพรวมแต่ควรจะประเมินเป็นรายบุคคลอีกเช่นกัน
สรุปแล้ววันนี้เป็นการเรียนการสอนที่สนุกและเพลิดเพลิน และได้ความรู้อีกด้วย มีนิทานตบท้ายก่อนออกนอกห้อง ซึ่งสิ่งเหล่านี้เราสามารถนำไปใช้ได้จริงๆ ถือว่าเป็นประโยชน์แก่นักศึกษาทุกคนค่ะ
